Πεύκο....Pinus sylvestris

Βιβλιογραφικές πληροφορίες

            Το πεύκο είναι ένα ψηλό αειθαλές δέντρο, ύψους μέχρι 40 μέτρων, με βαθειά σχισμένο  καφεκόκκινο φλοιό, και σκληρές, πρασινογάλαζες βελόνες, και μυτερά καφέ κουκουνάρια. Το γένος Pinus αποτελείται από περισσότερα από 100 είδη κωνοφόρων, που όλα παράγουν ρετσίνι από το οποίο μπορεί να εξαχθεί τερεβινθέλαιο. Το Σκωτσέζικο ή Νορβηγικό πεύκο (Pinus sylvestris) είναι η περισσότερο διαδεδομένη ποικιλία, καθώς και το ασφαλέστερο και χρησιμότερο θεραπευτικά. Ιθαγενές στη βόρεια Ευρώπη και τη Ρωσσία, το Σκωτσέζικο πεύκο φύεται τώρα σε αφθονία και στη Βόρειο Αμερική. Οι βελόνες, τα νεαρά βλαστάρια, και τα κουκουνάρια μπορούν όλα να χρησιμοποιηθούν στη διαδικασία της απόσταξης, άν και η άριστη ποιότητα αιθέριου ελαίου εξάγεται από μόνες τις πευκοβελόνες.

            Εδώ και αιώνες οι ίσιοι, χωρίς κλαδιά κυλινδρικοί κορμοί του πεύκου παρέχουν πολύτιμη ξυλεία, και ήταν κάποτε η ευνοούμενη πηγή για τα κατάρτια των ιστιοφόρων.Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πρόσθεταν τα κουκούτσια στο ψωμί, ενώ οι φρέσκες κορφές χρησιμοποιούνταν από τους Ινδιάνους της Αμερικής προληπτικά κατά του σκορβούτου. Έκαιγαν επίσης κλαράκια πεύκου μαζί με κέδρο και άρκευθο για το τελετουργικό "μουτζούρωμα" των sweat lodges, για να εξαγνίσουν το Πνέυμα. Σαν τους Ελβετούς, χρησιμοποιούσαν τις αποξηραμένες βελόνες για να γεμίζουν τα στώματά τους.

            Οι Διοσκουρίδης και  Γαληνός συνιστούσαν τα κουκουνάρια, ειδικά βρασμένα με μαρρούβιο και μέλι, για «ένα παλιό βήχα» και «και το καθάρισμα του στήθους και των πνευμόνων.» Αργότερα έγινε παραδοσιακή πρακτική να προσθέτουν τα νεαρά μουλιασμένα βλαστάρια στο μπάνιο, για ανακούφιση από ρευματικούς πόνους και νευρική εξάντληση.

            Σύμφωνα με την Ανατολική ιατρική, το αιθέριο έλαιο πεύκου είναι θερμό και ξηρό, και τονώνει την ενέργεια-Qi. Αποχρεμπτικό, βαλσαμικό, και αντισηπτκό, ενδείκνυται, ιδιαίτερα, για μεγάλη ποικιλία πνευμονικών παθήσεων, αν και ωφελεί επίσης καταστάσεις σαν τους ρευματισμούς.

            Το πεύκο είναι ένα από τα καλύτερα αιθέρια έλαια για τον καθαρισμό των Πνευμόνων από κρύο φλέγμα, και για την καταπολέμηση των λοιμώξεων της αναπνευστικής οδού. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για συμφόρηση των ιγμορείων και των βρόγχων, βήχα, άσθμα, και βρογχίτιδα. Συνδυαζόμενο με κοινό θυμάρι, ευκάλυπτο, και tea tree, είναι επίσης καλό για κρυολογήματα και γρίπη που χαρακτηρίζονται από ρίγη, κόπωση, και καθαρή ή υπόλευκη καταρροή.

            Οσον αφορά το ουρογεννητικό σύστημα, οι αντισηπτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες του αιθερίου ελαίου του πεύκου μπορούν να εφαρμοσθούν σε καταστάσεις όπως κυστίτιδα και πυελίτιδα. Διεγείροντας τα Νεφρά και ελαττώνοντας το ουρικό οξύ μέσα στο αίμα, αυτό το καταπραϋντικό, βαλσαμικό αιθέριο έλαιο μπορεί επίσης να ανακουφίσει ρευματικούς πόνους και αρθρίτιδα.

            Τονωτικό των Πνευμόνων, Νεφρών, και νεύρων, το πεύκο κατατάσσεται δίπλα στο δεντρολίβανο και το θυμάρι σαν ένα από τα πιο αποτελεσματικά αιθέρια έλαια για κόπωση και νευρική ατονία. Είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για εκείνους στους οποίους η εξάντληση συνδυάζεται με ρηχή αναπνοή, λαχάνιασμα στο στήθος, και πόνους στη χαμηλή οσφυϊκή χώρα.

            Σύμφωνα με την ενεργειακή του επίδραση, το αιθέριο έλαιο του πεύκου είναι ψυχολογικά τονωτικό. Το φρέσκο, έντονο, «αέρινο» άρωμά του, και η έκδηλη δράση του πάνω στους Πνεύμονες, το συσχετίζουν , κυρίως, με το Στοιχείο του Μετάλλου. Δυναμώνοντας την  Σωματική Ψυχή (P’o) -  την πηγή του «ζωτικού πνεύματός» μας - το έλαιο πεύκου «ανοίγει το στήθος», ενσταλάζει θετικότητα και βοηθά στην αποκατάσταση της αυτο-πεποίθησης. Σαν τα αιθέρια έλαια υσσώπου και θυμαριού, διαλύει τη μελαγχολία και εξουδετερώνει την απαισιοδοξία, αφυπνίζοντας την ενστινκτώδη σύνδεσή μας με τη ζωή.

            Σε περισσότερο λεπτοφυές επίπεδο, περιγράφηκε από τον Dr. Edward Bach σαν ενδεικνυόμενο  «για όσους κατηγορούν τους εαυτούς τους», που αισθάνονται υπεύθυνοι όχι απλά για τις δικές τους πράξεις αλλά και για τα λάθη και τα βάσανα των άλλων. Βότανο Προστασίας, το πεύκο ενδείκνυται για τη μορφή ανισορροπίας του Στοιχείου του Μετάλλου όπου υπάρχει η αδυναμία του «ορίου » και του αυτοπροσδιορισμού - όπου δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τις ευθύνες των άλλων από τις δικές μας. Ανίκανοι να μεταβάλλουμε τις δυνάμεις του περιβάλλοντός μας, τείνουμε να στρεφόμαστε προς τα μέσα, αισθανόμενοι αβοήθητοι και ανάξιοι.

            Αποκαθιστώντας τη συναισθηματική θετικότητα και «τα όρια», καθώς και την ικανότητά μας να «επεξεργαζόμαστε» εμπειρίες, το πεύκο διαλύει την αρνητική εικόνα του εαυτού μας και τυχόν συναισθήματα τύψεων, αντικαθιστώντας την αδικαιολόγητη  ενοχή με ανεξικακία και αυτο-αποδοχή.